ons manifest

Een sociaal werker verbreekt de aangegane relatie met cliënten NIET!
De relatie tussen een sociaal werker en een burger is het kader waarbinnen het professioneel handelen zich afspeelt: vaak is dit lastig, frustrerend, pijnlijk en confronterend, maar het is die nabijheid waarvoor elke sociaal werker ooit gekozen heeft. Dossiers kunnen gesloten en geklasseerd worden, voor (ex-)cliënten blijft de deur altijd open.  

Sociaal werkers slaan de brug – maar staan ook vaak in een spagaat – tussen individu en maatschappij. Ze moeten tegelijkertijd hun cliënten bijstaan, steunen en verdedigen en langs de andere kant vaak ook een maatschappelijk-/instellingsbeleid uitvoeren. In principe kiezen ze de kant van de meest kwetsbare: de cliënt.

De sociaal werker is ook een antropoloog of etnograaf en kan vanuit zijn/haar relaties met mensen hun verhaal/ leven vatten en duiden. Dit lukt enkel als hij/zij zich onbevooroordeeld open stelt en actief luistert. De leefwereld wordt zo doende terug de basis van de systeemwereld en niet omgekeerd.

Elke methodiek in het sociaal werk wordt uitgeoefend en vorm gegeven door een sociaal werker. Goed sociaal werk kan maar gerealiseerd worden als er een streven is naar nabijheid met het individu/de groep en de afstand zo minimaal mogelijk gemaakt wordt. Dit houdt in dat je je ‘bloot’ geeft.

“Zeg wat je denkt en doet en leg ook uit waarom je het doet”, en doe dat ook naar iedereen die er om vraagt: van cliënt over collega’s tot beleid. Hanteer hierbij een taal/terminologie die aansluit bij het begripsvermogen van diegene voor wie het bedoeld is en doe het op een tempo dat haalbaar is voor de ander.

Vermijd het organiseren van echelons en tussenstations zo voorkom je een organisatievorm met meer generaals dan soldaten…

Het is een taak van een sociaal werker om vanuit de relaties die hij opbouwt met mensen die ‘malversaties’ te signaleren en zelf(s) uitzonderingen toe te staan.

Volg voornamelijk persoonsgerichte vormingen. Dit lukt het best door dialoog, tegenspraak, gedachtenwisselingen, spiegelingen, confrontaties aan de hand van inter- en supervisie-momenten. Verdiep je daarnaast ook in methodologische vernieuwingen en maatschappelijke en sociaal-werk tendensen.

Maak jezelf deskundig in hetgeen je geacht wordt te doen. Doe dit door methodieken uit te bouwen in relatie met je klanten en collega’s en wees overtuigd van hun meerwaarde. Verdedig die dan ook en laat je niet in de hoek drummen of verplichten tot het plegen van ‘nutteloze handelingen’.

Het is belangrijk dat elke sociaal werker zich blijft bevragen over de zin en het nut van hetgeen hij/zij doet, voor wie hij/zij het doet, waarom hij/zij het doet en wat zijn/haar finaliteit is. Dit zowel ten aanzien van de mens als ten aanzien van de maatschappij.

Een individu, net als een systeem, heeft tijd nodig om zich vernieuwingen eigen te maken. Heb geduld met klanten, collega’s, directies en overheden. Kies voor de weg van de geleidelijkheid, maar niet voor de wet der traagheid. Ga in confrontatie, steek je nek uit en verruim je handelingsruimte om experimenten op te zetten.